Sen bana göre değilsin…
İlk adımın atarken hepimiz düştük.
Benim düştüğüm yer topraktı
Etrafın pamuklu döşşeklerle çevriliydi
Hiç canın da yanmazdı, tutuverirlerdi.
‘Aman bir şey olmasın..’
Tekneyle açılıp balık tutmuşluğun yok,
Olta nasıl salınır çekilir bilmezsin.
Anca yüzmeye gittin denize tatil günü.
Lodos, karayel, keşişleme, poyraz …
Sana hepsi rüzgar..
Sen bana göre değilsin…
Pazarda parayla satarlar senin yediğini
Kendin ektiğim, hasat ettiğim soframda.
Yufka, bazlama, kömbe, pişi …
Sana tek pazar ekmeği..
Gece sokağınızda itin, uğursuzun.
Ben yalın ayak çıkarım dışarı
Elim boştur, sen ışıklı yol ararken
Ben gözüm kapalı karanlığı seçerim
Sen bana göre değilsin…
İki adım önüm deniz, gerim dağlarım..
Dört duvar her yanın, sisin, dumanın.
Gözlerini kapatır hayal edersin
Ben o hayal ettiğinde yaşamaktayımdır.
Sen bana göre değilsin…
Harmana gidilirdi bütün sülale,
Orak ta tutmasını bilirim.
Çapa, kürek, çekiç, keser…
Belki yara beredir de ellerim,
Sanatçıyımda…
Gitarım, şiirlerim.
Seninde o narin ellerin yok mu..?
Oldum olası yumuşacık, tazedir de.
Neyine harman senin…
Sen bana göre değilsin…
Çok gezmişliğin onca ili, diyarı..
Üç beş yer görmüşüm,
Her biri ayrı edalı, toprağı, havası…
Sen gezdin mi, ben yaşadım.
Seyahat listende benim memleketim.
Altlı üstlü hiyerarşik bir yapı mı dersin…
Hadi sen üst basamakta,
Sen bana göre değilsin…
Boylarımız da eşitlenmiş, iyi iyi ..
Yalnız;
Deniz, toprak ve gerçekler,
En altta, merdivenin sonunda…
11-02-2012 Özkan ERDAŞ
...Sonsuz'dan bir metin daha...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder