Sağlam örelim duvarlarını,
İlla suç işlemeye gerek yok,
Biz kendi kendimizi ispiyonladık hayata..
Kaliteli olmalı malzemesi de,
Sonra sırtımızı,
Sağlam duvarlara dayamalı.
Tüm planlarını da biz hazırladık,
Kendimizi tıktık ta tıktık, vay be…
Bir tavan yaptık göklerimizi kapattık,
Sağımız solumuz duvar oldu,
Rüzgarımızı da biz kestik işte..
Çıplak ayakla koşan özgürler vardı,
Biz de çırılçıplakken, giyindik işte..
Üç kişiydik, birer birer aldılar,
Eziyeti yoktur karanlığın, yoktu..
Biz içimizde güneşi öldürenleriz.
Bana sordular evvel, yapan kim.. ?
“Neyi.. ?” dedim, sustum..
Zararım kendimedir, hep sustum..
“Bir hazinedir, nefesin yardımından,
Nedendir kaçıp soluksuz idam..?”
Biz.. Güney beslemeleriyiz..
Akdeniz nefesidir nefesimiz,
Dağlar, taşlar ördük aramıza,
Denizde çıplak yüzerdik de,
Giyindik.. müebbet’e niyetli…
İkinci bana da sordular,
“Güpegündüz kaybolduğun yol senin,
Haykırsan biri duyacaktır sesini..?”
Ben hep kaybolurum,
Önce küçük oyuncak arabamı kaybettim,
Ağladım…
Sonra adım adım, adımlarımı kaybettim,
Yavaşladım…
Bir de kendimi kaybettim ki,
Belki tüm kaybolanların bir dünyası var,
“Kaybedilenler dünyası”..
Kaybolunca bende oraya gideceğim diye,
Arabamı ve adımlarımı bulmaya,
Sustum.. kendi yolumda kayboldum işte..
Üçüncü bana bir şey demediler..
O istememişti zaten bunları,
İlk ikisi zorladı belki de, direnemedi.
Önce aklımı çaldılar karanlığa,
Söz dizemedim dizelerime,
Kalbimi susturdular biraz,
Konuşmayı unuttu sonraları..
Güneşim,rüzgarım bir yaşardı içimde,
Ben suçsuzum..
Ben örmedim o duvarları,
Diğer benlere sorun, onlar işte..
Onlar kapattı güneşimi,
Rüzgarımı kestiler ..
Onlar işte…
Biz üç kişiydik…
Ben,ben ve ben..
Ben nefessizim,boğuldum,
Ben kayboldum,hep kaybolurum,
Ve ben;
Ben suçsuzum..
Güneşimi ve rüzgarımı verin geriye,
Onlar yaptı..
Onlar işte. .
Ben,
Ben,
Ve Ben …
31-05-2012 Özkan ERDAŞ
...Sonsuz'dan bir metin daha...