Kararttığın odaların koyu perdelerle,
An be an üzerine yürüyecek duvarların.
Anılarını söküp o duvarlardan,
Silemeyeceksin bir türlü o ruj izini.
Sanki vazgeçmek gibi,
Dene istediğin kadar, hakkındır.
Bir de alkole vuracaksın kendini,
Ölüverecek sanıyorsun, nefessiz gidecek.
Gölge gölge aklına kazınmıştı çoktan,
Sen ışıklar kapalı da seviştin,
Ezberinde olancası..
Akşamdan kalma bir bekleyiş,
Sırtlanıp gururunu omuzlarına
Oldum olası ezildiğin altında..
Sabahları bir heves çıkıp,
Yığılıp kalacaksın akşamına.
Gözünü dikip, inceden batıya
Yazdıklarını hatırlayacaksın.
Neden ve Kime ?
Sen inandığın yolda inanmadığından,
İhanetine kapılıp yine kendinin,
Vazgeçivereceksin, hiç uğruna.
Ne beladır pişman değilsin,
Mutlu da değil..
Gölge gölge saklandığındandır,
Işığı görünce gözlerin kapanacak.
Bozup ezberini, usulca..
Körükle yaz sıcağından kış soğuklarını.
Bir bardak çay baş ucunda,
Soğuyup gidecek, tek dikişte bitecek.
Ya yeniden demleyeceksin çayı
Ya da su içmeye devam edecek..
Nüshaları yakılmış gerçekliğini kaybet,
Sahte çehreler, yalan çevrelere boğul,
İhanetten bozma bir şarkı bestele,
Bire bir ihanetini idam sehbasına
Yüreğini denizin sefasına sür...
25.05.2013 Özkan ERDAŞ
...Sonsuz'dan bir metin daha...
