Aklar düşene kadar yaşamış ta,
Yorgunluk mudur, bilgelik mi?
Kitabını yazmışlığından mı,
Yoksa altında kalmışlıktan mı?
Saçlarını rüzgara karşı almış
O resme bakınca korkanlara inat
Gülümsüyorum, huzur dolu..
Can Babam..
Ak sakalın, ak yüreğinle bir.
Görmedikleri bir şey var sende,
Hani şu ölü fotoğrafları yok mu?
Bakınca ürküten, boz bulanık,
Ölümle dalga geçen sen..
Senin fotoğrafında o bulanıklık yok.
Sakalının altından güler gibisin,
Yada gözlerinle döver gibi..
Ana avrat söver gibi değil,
Hayatını anlatır gibi..
Yorgun..
Mutlu..
Bilge..
Şairce.. Can YÜCEL’e
16-01-2012 Özkan ERDAŞ
...Sonsuz'dan bir metin daha...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder