Uçarı yüreği yokuşlara sür..Hangi uçurtmanın kuyruğunda
Hangi çocuğun oyununda bıraktın
Kaybetmem dediğin sevecenliğini.
Uçurtma rüzgara yenilmiş
Çocuk artık koca adam olmuşken,
Uçarı yürek yokuş aşağı gidemez
Dizleri üzerine çökmüş
Yorulmuş sanki..
Kır atından yuvarlanan,
Düştüğünde gidenleri geri çağırmayan,
Bir daha nal seslerini duyamayacak,
Kesif orduların ardına
Kılıç oynatamayacak olan o atlı ..
Yorulmuş sanki..
Sen gibi..
Ama, aç susuz, cepheden cepheye koşan,
Sırtında kendinden ağır yük,
Yüreğinde desen dünya ağırı..
Yorulmamış gibi…
Sanki dünyaya meydan okur gibi.
Zeval etmemişti nefesinden.
Kim ? desen benzemez..
Sen, ben, o değil,
Hayat gibi,
Zor değil, çok ta değil..
Dün gibi…
15-01-2012 Özkan ERDAŞ
...Sonsuz'dan bir metin daha...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder