Nihayet tutturmuşuz bir yalnızlık,Ne zamanı aşar bilmediğin sonunda
Bir makam yakılacak baş ucunda
Nihavent deseler, dinle…
Vicdanın zanaatına af yakıştırdık,
Zindanlarda çürümeye niyetli
Bir bıçak sırtı şah a sığındık
Yok dedi, ateşte ney’den dinle,
Muteber deseler, sen üfle…
İsimsizlere kendimiz uydurduk kılıftan,
Kalkansız katıldığımız her savaş,
Bir bir kıvılcımları izledik her kılıçtan
Düşman eli boğazımıza demirlenmiş yüklü,
Bizim elimiz kılıca uzanmadan, sustuk..
Ölüme yakın şahadet deseler, son nefeste…
Maneviyatın beşiğini de kıralı epey oldu
Daha dün küçük tahta arabamızı yaktık,
Çocuk.. ağlamaklı yanıma sokuldu,
Bu gün fenerler yakılsın, karanlıktayız.
Caminin minaresi çoktan döküldü,
Ezana yakın ekber deseler…
Makamıma cennet okunur…
Yadıma hürriyet…
28-02-2012 Özkan ERDAŞ
...Sonsuz'dan bir metin daha...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder