.. Kervan-ı Zaman..

Aralanmış kapıdan gölgesi vuruyordu,

Hava kapalı ya da az bulutluydu

Akşam çökmüştü ağırdan ağır.

Pervasız nöbete kesmişti gözleri

Dilinde unutulmaz türküsü,

Dam yaramamış olsa gerek

Durmaksızın öksürüyordu da.

Kan kusuyordu ciğeri; kalbi..?

Kalbini dışarıda unutmuştu

Kendinle birdi, yalnız değildi.

Etrafında hınca hınç mahpus..

Sürü başı seslenir,

‘Haydin devam..!’

En önden atlı yürür,

Ardından deve yürür,

Sonra kervan yürür..

Ama zaman yürümez…

En yavaşa koşandır belki.

İçerisi karanlık, ışık vuruyor dışarıdan,

Aralık kapının önünde nöbette,

Gölgesi vuruyor iç duvarlara

Zamanı kolluyor..

‘Haydi bre ilerle..!’

Zaman ne sürünün en önü

Ne de sürünün içinde.

Saatinin pili bitmese bari…

17-01-2012                                            Özkan ERDAŞ

...Sonsuz'dan bir metin daha...